خلاصه درس :

ما تربیت را در یک تقسیم‌بندی دوگانه، به تربیت رسمی و تربیت غیررسمی تقسیم می‌کنیم

تربیت رسمی

فرایندی است که در فضای آموزشی تحت عنوان مدارس در سراسر کشور جریان دارد. به عبارت دیگر، از زمانی که دانش‌آموز در کلاس اول دبستان وارد مدرسه می‌شود، فرآیند تربیت رسمی آغاز می‌گردد و با پایان ۱۲ سال تحصیل، این دوره به پایان می‌رسد. در غرب، تربیت رسمی مدرسه‌ای از قرن هجدهم آغاز شد و امروز به شکل نظام‌مندِ آموزش و پرورش در اختیار ماست.

اگر دقیق‌تر بررسی کنیم، مدارس را می‌توان گسترده‌ترین و منسجم‌ترین نظام فکری و تربیتی در هر کشور دانست. در نظام تربیت رسمی (که ما آن را تحت عنوان آموزش و پرورش می‌شناسیم)، تمامی اقشار جامعه — از فقیر تا غنی، از همه شهرها و حتی گروه‌های قومی مختلف — مخاطب این جریان هستند.

از نظر گستردگی و فراگیری، هیچ نظام تربیتی دیگری نمی‌تواند با نظام مدرسه‌ای رقابت کند. در کشوری مانند ایران، تقریباً همه جوانان به‌مدت ۱۲ سال تحت پوشش این نظام قرار می‌گیرند. نکتۀ مهم دیگر، طول مدت تربیت است؛ دانش‌آموزان در این ۱۲ سال، تقریباً همه مراحل رشد و تربیت خود را در ارتباط با نظام رسمی می‌گذرانند، در حالی که هیچ نهاد تربیتی دیگری چنین ظرفیتی ندارد.

آیا تاریخچۀ تربیت رسمی در ایران را می دانید؟

عرصه های تربیت غیر رسمی چیست؟

دلایل عرفی گرایش به تربیت چیست؟

دلایل ایجابی ورود به عرصه تربیت کدام است؟

در این به تمام این سوالات پاسخ داده شد...