خلاصه درس :

راه های رسیدن به معرفت

راههاي معرفت براي انسان چهار تاست؛  ابزاري كه انسان با استفاده از اون ابزار مي تواند مطلبي را مطرح بكند قبول كند و ردكند اثبات كند و بفهمد چهار تا راه اين را بايد بادقت رويش بحث كرد و دقت كرد.

1)عقل

راه اول راه عقل است كه خوب نتيجه ي اين راه محصول راه عقل مي شود حكمت و فلسفه طبعاً اين راه از طريق عقل هست و ما در ابتداي بحث عقايد هم ناچاريم كه از همين راه برويم ديگر از راه هاي ديگر اصلا امكان پذير نيست بعدا شايد اشاره كردم بهش اولين راه براي انسان كه مي تواند از اون راه مطلبي را ثابت كند به معرفتي برسد راه عقل است كه خودش خصوصياتي دارد از جمله اينكه فقط به كليات مي تواند توجه داشته باشد و مفاهيم در جزئيات و مصاديق راه ندارد اما به هر حال راهي است. از اين طريق ما مي توانيم تفسير كلي از جهان داشته باشيم مي توانيم جهان بيني داشته باشيم كه بهش مي گويند جهان بيني فلسفي در طول تاريخ هم بوده و الان هم هست.

2)حواس

 دومين راهي كه انسان مي تواند از اون راه به شناخت برسد حواسش است چنان كه از اين طريق به دست مي آيد اصطلاحاً بهش مي گويند علم علوم تجربي خوب اين هم راهي است انسان از طريق حواسش با چشم مي بيند با گوش مي شنود تا جايي كه گفتند "من فقد حسا فقد علما " كسي حس را از دست بدهد شاخه علوم را از دست خواهد داد. از طريق علوم زيادي به دست مي آيد در قرآن هم داريم « وَاللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَيْئًا وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ  » گوش و چشم و دل كه همان عقل باشد ابزار معرفتي بود كه خدا براي شما قرار داد وآنچه كه از اين طريق به دست مي آيد بهش مي گويند علم. اين راه فقط به مصاديق توجه دارد و جزئيات از اين طريق ما كليات را نمي توانيم درك كنيم مفاهيم را از اين طريق نمي توانيم بفهميم چنانچه تنها به ماده اين راه توجه دارد به ما وراي ماده نمي تواند توجه داشته باشد.
 

3)فطرت

 راه سوم راه دل و راه فطرت است اين راه هم به كليات توجه دارد هم جزئيات و هم مصاديق و مفاهيم الا اينكه مقدمات طولاني دارد يك درك و علم صد درصد شخصي به انسان مي دهد قابل تعليم و تربيت و نقل و انتقال نيست بهش مي گويند جهان بيني عرفاني مي شود انسان از طريق علم از كل جهان تفسير داشته باشد

4)وحی

 راه چهارم راه وحي است كه هم به جزئيات هم كليات و هم ماديات و هم ماوراي ماده و هم مفاهيم و هم مصاديق. اون نقائصي كه راههاي قبل داشتم هيچ كدام اين راه را ندارد جهان بيني هم از اين طريق به دست مي آيد بهش مي گويند جهان بيني مذهبي.

 روش های تدریس عقاید

1- روش سقراطي یا روش پرسشی 

مباحث اعتقادي سنگين است افراد زود خسته مي شوند زود حواسشان پرت مي شود و نگه داشتن كلاس با نشاط نگه  داشتن خودش يك هنر خيلي زيادي مي خواهد با پرسش و پاسخ اين خستگي كمتر مي شود خود متعلمين فعالان شركت مي كنند و شما فقط با سوالات تان جهت مي دهيد به سمتي كه مي خواهيد سوالات كاملاً حساب شده منظم از يك جايي شروع مي كند با سوال مي رويد تا به مطلبي كه بايد برسيد برسيد

2- روش محاضره   

سخنراني و طرح مطالب حتما بايد از كمك وسايل كمك آموزشي استفاده شود اين هم خوب روشي است براي اينكه حالا اين روش خسته كننده ي و توجه داشته باشيد كه اون زمان توجه افراد بالغ بيش از 16 دقيقه نيست تا 16 دقيقه توجه كنند بقيه اش توجه نمي كنند حالا اين روش سريع پيش مي رود شما مي توانيد درس هايي كه با روش سقراطي سه ساعت و چهار ساعت وقت مي برد در عرض يك ساعت و يك ساعت و نيم از اين روش درس را تدريس كنيد اما مشكلاتي دارد كه مهمترين مشكلش خستگي است و اينكه فهميدن يا نفهميدن.

3- روش تلفیقی   

با سوال شروع كنيد نقطه خاصي كه رسيديد شروع كنيد به سخنراني كردن با بيان زيبا و با اين آميزه اين دو تا روش بهترين روشي است كه انسان مي تواند براي تدريس درس هاي عقايد داشته باشد .
 

جهان بینی توحیدی شیعی

در بحث جهان بيني كه خدمتتان عرض كردم تفسير ما از جهان هستي مي گويند جهان بيني فرق انسان و حيوان اين است كه حيوان جهان احساسي دارد ولي جهان بيني ندارد .انسان،  جهان شناسي دارد ولي از طريق عقلش به جهان شناسي مي رسد ما مسائل اساسي جهان بيني مان سه شاخه مي شود:
 1- مبدأ شناسي 2- مقصد شناسي و 3- راهنما شناسي به مبدأ شناسي ما اصطلاحاً مي گوييم توحيد و عدل به مقصد شناسي اصطلاحاً مي گوييم معاد معاد شناسي و فرجام شناسي به راهنما شناسي مي گوييم نبوت و امامت اين پنج اصل اصول اساسي و اساسي ترين مباحث جهان بيني توحيدي شيعي است كه اساس همه ي مباحث را همين پنج بحث تشكيل مي دهد

خداشناسی

 اولين بحث بحث خدا شناسي است يا همان مبدأ شناسي يا بحث توحيد در اين فصل سه فصل مهم وجود دارد
الف- اثبات وجود خدا
ب- بحث صفات خدا
ج-  بحث افعال خدا

معاد شناسی

یک) اهمیت و ضرورت بحث معاد
اول از همه اهميت و ضرورت طرح اين بحث است كه از همان چهار راه مي شود ثابت كرد، يكي از ضروري ترين بحث هايي كه بايد به آن توجه داشته باشيم همين بحث معاد شناسي و فرجام شناسي است.
دو)مفهوم شناسی معاد
بحث دوم ما بحث مفهوم شناسي معاد است، معاد در لغت، در اصطلاح، ساير مفاهيمي كه اينجا وجود دارد مانند: معاد جسماني و معاد روحاني و و برزخ و مسائلي از اين قبيل كه بحث مهمي است.
سه)اثبات معاد
 

نبوت

مفهوم شناسی نبوت
سوالهایی که در  بحث مفهوم شناسي نبوت  می توان به آنها اشاره کرد، عبارت هستند از؛ تعريف نبوت چيست؟ فرق نبي با رسول چيست؟ تعداد انبيا  چقدر است ؟ و بحث هايي از اين قبل.
نبي از ماده نبأ است؟ يا از ماده نبوه ؟ كه نبوه نبوه به معناي مقام والا، والا مقامي، از نبأ باشد يعني كسي كه خبر مهم دارد، خبردار، خبر مهم دارد، هر كدام تعريف هايشان فرق مي كند.

امامت

به نظر بنده بحث امامت  از بحث هاي مظلوم و حساس است كه بايد با دقت مطرح شود، بدون اينكه باعث اختلاف و تفرقه شود حتما بايد مطرح شود و خوب هم بايد مطرح شود.
 اولين بحث اين است كه آيا اصلا طرح بحث امامت باعث اختلاف مي شود يا نمي شود؟ آيا وحدت اقتضا مي كند اين بحث را مطرح نكنيم؟ كه ما قبول نداريم وحدت محور مي خواهد؛ محور هم بايد محور حقيقي باشد تصنعي كه نمي شود، ثانياً زماني اختلاف پيش مي آيد كه ما بخواهيم به مقدسات ديگران اهانت كنيم و بحث بحث علمي نباشد، وقتي بحث علمي كاملاً منطقي مطرح شود هر كسي غرض و مرض نداشته باشد اين حرف حرف عالمانه است، ما قبول نداريم يك حرفي است اين حرف اشتباه است حرف ديگري است اگر عالمانه بدون غرض و مرض مطرح شود خود همين بحث هاي امامت باعث وحدت مي شود، هيچ لطمه اي به وحدت نخواهد زد.