خلاصه درس :

در دوره‌ای که جهان اسلام با چالش‌های پیچیده داخلی و بیرونی مواجهه، وحدت دیگه فقط یک آرمان دینی نیست، بلکه تبدیل شده به یک نیاز حیاتی. این درس تلاش می‌کنه اهمیت وحدت اسلامی رو نه فقط به عنوان یک توصیه اخلاقی، بلکه به عنوان یک راهبرد اساسی برای تحقق جامعه اسلامی و ایستادگی در برابر دشمن، بررسی کنه.

در بخش اول درس به موضوع اهمیت وحدت می‌پردازیم. اینجا تلاش می‌کنیم نشون بدیم چطور میشه بین وحدت و برائت جمع کرد، بدون اینکه از هیچ‌کدوم کوتاه بیایم. با الهام از حدیث «هَلِ الدِّینُ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْضُ؟» نشون می‌دیم که وحدت، به‌معنای کنار گذاشتن اعتقادات یا فراموشی اصول نیست، بلکه یک عقلانیت و اولویت‌گذاریه. پذیرش اصل وحدت، نه‌تنها به معنای عقب‌نشینی نیست، بلکه نشونه بلوغ فکری و دینی جامعه است. سیره‌ی حضرت علی (علیه‌السلام) هم دقیقاً همین مسیر رو بهمون یاد می‌ده؛ او با حفظ مواضع اصولی، از تفرقه جلوگیری کرد تا کیان اسلام حفظ بشه.

در بخش دوم درس، اقدامات شهید آیت‌الله بهشتی در ایجاد وحدت رو مرور می‌کنیم. شهید بهشتی یکی از شخصیت‌هایی بود که هم در عرصه اندیشه و هم در عمل، وحدت رو جدی گرفت. چه در برخورد با اهل سنت، چه در گفت‌وگوهای بین‌فرقه‌ای، و چه در ساختار نظام جمهوری اسلامی، تلاش کرد از اختلافات مذهبی پلی بسازه برای هم‌فکری، نه دیواری برای تقابل. او بارها تاکید می‌کرد که ما شیعه‌ایم ولی ضد سنی نیستیم، بلکه با برادری در برابر دشمن مشترک می‌ایستیم.